Tag: Luciakonsert
Lucia
To był najpiękniejszy koncert z okazji święta Lucia, jaki widziałam!
Do tej pory chodziliśmy na te koncerty do różnych, zwykle dużych kościołów, tym razem zdecydowaliśmy się na Niebieską Salę w Ratuszu (Blå Hallen, Stadshuset).
Pomijając miejsce, które podczas koncertu było bardzo atrakcyjnym tłem i oprawą koncertu i pomijając świadomość, że jeszcze dwa dni temu w tym miejscu odbywał się bankiet z okazji wręczenia nagród Nobla, chór złożony z uczniów wszystkich klas sztokholmskiego gimnazjum muzycznego (Kungsholmens Musikgymnasium) po prostu przebił wszystko!
Pieśni wykonane pięknymi anielskimi głosami chwytały za serce. Zamykałam oczy i czułam, że jestem u bram niebios. W kąciku oka od czasu do czasu uparcie kręciła się łza…
Patrzenie na dyrygentów też było fascynujące, podziwiam ich za ten kunszt.
Nagrałam dla Was ukradkiem krótki filmik, posłuchaj, jeśli chcesz, fragmentu najpopularniejszej pieśni koncertu Lucia, Sankta Lucia:
O tym, co to właściwie za święto, pisałam już nie raz, dziś tylko chciałabym powiedzieć jedno, że patrząc na to świetlne widowisko wyobraziłam sobie ludzi w zamierzchłych czasach, rozsianych po całej Szwecji, zmuszonych przeczekać te zimowe ciemności, zrozumiałam, jak wielką nadzieję i przyjemność sprawia im to dziewczę niosące światło, i jak oni na ten dzień czekają, jak pięknie go celebrują.
Cieszę się, że tradycja przetrwała do dziś. Lucia to druga, obok Midsommaru tradycja w Szwecji, za którą między innymi kocham ten kraj. I jestem pewna, że do Niebieskiej Sali na koncert Lucia wrócę nie jeden raz.
Chcącym wiedzieć więcej podaję linki do moich poprzednich wpisów o tym dniu, rok 2014 zdjęcia, rok 2014 słowa, rok 2013.
A ja tymczasem biegnę do przyjaciół pomóc w pieczeniu szafranowych bułeczek.
Miłej niedzieli!
<3
Lucia w dźwiękach i obrazach
Dziś miałam prawdziwy maraton koncertowy z okazji Dnia Lucii.
Najpierw byłam w Domu Głuchych (Dövas hus), gdzie miałam okazję zobaczyć przedstawienie w języku migowym, potem w Johannes Kyrka, a wieczorem w Oscars Kyrka.
Nie będę wiele pisać, słowa były rano (choć i tak trudno opisać czar tej procesji) a teraz, myślę, że wystarczą obrazy – zdjęcia i filmy.
Jedno tylko pozwolę sobie dodać, że patrząc na ten płomienny pochód Lucii cieszę się i jestem szczęśliwa, że mieszkam w Szwecji.
Najnowsze komentarze