Tag: Valborg
1 maja – Valborg
Codziennie rano podnoszę żaluzje, żeby zobaczyć, czy mam się uśmiechnąć czy zakląć pod nosem.
Nie muszę mówić, jak powitałam dzień. Taka pogoda „wiosną” tutaj jest czymś zwyczajnym, ale ja jakoś nie tego pamiętam, bo złe rzeczy puszczam szybko w niepamięć. Zaplanowałam na dziś zwiedzanie miasta, ale pozostanie mi chyba zwiedzanie ciepłych i suchych wnętrz muzeów. Albo zawartości książek, bo przecież sesja idzie.
Obiecałam relację z ogniska.
Pojechaliśmy do znajomych, a że pani domu uraczyła nas takimi pysznościami i rozmowa toczyła się wartko, było tak przyjemnie, że w mgnieniu oka minęło kilka godzin. Jeszcze było widno i wydawało nam się, że zdążymy. I jeszcze usłyszeliśmy piękną opowieść o Nocy Walpurgii widzianej z okna samolotu. Wyobrażenie sobie tak rozświetlonej, usianej ogniskami Szwecji z lotu ptaka zachęcił nas do ruszenia się od stołu i pójścia w końcu na ognisko. Poszliśmy spacerkiem przez las i zaniepokoiło nas to, że my idziemy a wszyscy… wracają.
Na miejscu zastaliśmy tylko zgliszcza.
I cały jarmarkowy cyrk.
Łącznie z samotnie kręcącymi się i wygrywającymi archaiczne melodie karuzelami.
Na pocieszenie i otarcie łez mieliśmy fajerwerki. Całkiem długie i ładne show.
Było bardzo zimno, wiatr był taki lodowaty, że pomyślałam, że zimę nam znów przygoni, ale nie mówiłam tego głośno bo mam niestety zdolności to krakania. Wróciliśmy do domu, owinięto mnie ciepłym kocem i poczęstowano koniakiem.
Przywiezionym z gorącej Hiszpanii.
Ognisko zastaliśmy już dogasające, wiało i padało ale to i tak była najlepsza Noc Walpurgii w moim szwedzkim życiu.
Bo nie ważne jak, ważne z kim. Towarzystwo było wyśmienite i dom niezwykle przytulny. Dobrze jest mieć przyjaciół i dobrze jest mieć zawsze do kogo pójść.
A jak minął Wasz wieczór? Jak przywitaliście lato? Jaki jest Wasz 1 maja?
Opowiedzcie mi.
Ostatni dzień kwietnia
Dziś jest w Szwecji wielki dzień.
Nazywany potocznie Sista april (Ostatni dzień kwietnia). Świętują dziś prawie wszyscy, począwszy od Króla, miłościwie nam panującego Carla Gustafa, który kończy właśnie 68 lat. Fotografia za: www.kungahuset.se
Z tej okazji dzisiaj wywiesza się flagi. Mieszkający w Sztokholmie na pewno zauważyli gdzieniegdzie szwedzkie flagi; według mnie jest to bardzo miły rojalistyczny akcent. Miło jest poczuć od czasu do czasu, że mieszka się w Królestwie.
Swój ważny moment mają także studenci. Studentami nazywa sie w Szwecji uczniów gimnazjum, którego polskim odpowiednikiem jest liceum.
fot. Annika Björndotter
W ostatni dzień kwietnia młodzież, która w tym roku kończy gimnazjum zakłada takie oto, białe czapki studenckie. Podobno wcześniej założyć czapek nie można, mówi moja koleżanka, bo można zapeszyć. Ale dzisiaj je założą pierwszy raz i od dzisiaj zakładać czasem będą i nosić aż do dnia ukończenia szkoły. Zgromadzą się razem, (nie tylko gimnazjaliści) dzisiaj wieczorem i będą się bawić, tańczyć, pić i śpiewać wokół ognisk do białego rana.
Bo wieczorem, jak Szwecja długa i niezbyt szeroka, płonąć będą wielkie ogniska.
To będzie taki punkt kulminacyjny dzisiejszego dnia: Valborgmässoafton (w wolnym tłumaczeniu Wigilia lub Noc Walpurgii). Ta płomienna tradycja jest obchodzona na pamiątkę świętej Walburgii, która nawracała pogańskie Niemcy na chrześcijaństwo. Po jej kanonizacji, która miała miejsce 1 maja, dzień ten ogłoszono jej świętem. (Święto Walburgii – Valborg jest jutro). W wigilię święta, 30 kwietnia, gaszono wszystkie ognie i ziemię pokrywał mrok – wracał na chwilę czas duchów i mrocznych sił. Następnego ranka krzesano ognie na nowo, co symbolizowało powrót Królestwa Słońca i tym samym nastanie lata.
Tak więc dziś wieczorem, oficjalnie, bezwzględnie i z radością, spalimy zimę na stosie. Puścimy ją zwyczajnie z dymem. A potem przyjdzie maj!
Wybieram się właśnie w plener, pożegnać zimę, przywitać lato czyli innymi słowy świętować Valborg razem ze znajomymi i obiecuję zdać relację już jutro.
Trevlig Valborg!
Najnowsze komentarze